Omgekeerde Osmose

Omgekeerde Osmose (ook wel ultrafiltratie of membraanfiltratie genoemd) maakt gebruik van een membraanfilter met wel heel kleine gaatjes. Zo klein zelfs dat het waterdeeltjes nog net doorlaat maar zoutmoleculen en chloormoleculen niet. Daarom is deze methode uitermate geschikt om van zeewater drinkwater te maken en om verontreinigingen met pesticiden en dergelijke volledig te verwijderen. Omgekeerde osmose wordt bijvoorbeeld gebruikt bij bepaalde vormen van nierdialyse, bij het bereiden van zuiver water voor laboratoria en op zeeschepen om drinkwater te maken. Na deze filtratie is het water uitermate zuiver. Nu is puur water vrij agressief voor metalen en ook niet gezond voor ons lichaam. Omdat er niets meer in aanwezig is zal het zouten en mineralen (kalk) aan ons lichaam onttrekken. Daarom wordt, in de systemen die voor huis tuin en keuken gebruik geleverd worden, filters gebruikt die nog een klein gedeelte van de aanwezige mineralen doorlaten zodat er niet puur water ontstaat maar gewoon drinkwater, echter ontdaan van nare smaakjes, geurtjes en gevaarlijke chemicaliën zoals chloor en een teveel aan natrium. Door de kleine gaatjes zullen de filters snel dichtslibben en maar weinig water per tijdseenheid kunnen doorlaten. Daarom wordt er slecht een klein gedeelte van het te zuiveren water doorgelaten.

Het principe is eenvoudig: Het te behandelen water (“vuil” water) stroomt het systeem in. Een gedeelte van het water dringt door het membraan en de ongewenste deeltjes en moleculen blijven achter. De rest van het water wordt als “afval” water afgevoerd. Dit heeft als voordeel dat dit afvalwater er ook voor zorgt dat het membraanfilter niet verstopt omdat de deeltjes en moleculen, die niet door het membraan kunnen dringen, worden afgevoerd met het afvalwater. Het schone water wordt meestal in een voorraadtankje (druktankje) opgeslagen voor gebruik. Zodra er schoon water wordt afgetapt vermindert de druk in het tankje en het proces gaat weer verder totdat het tankje weer gevuld is. De capaciteit van een dergelijk systeem is dus afhankelijk van de verhouding tussen “vuil water in” en “schoon water uit” meestal uitgedrukt in een percentage en de totale hoeveelheid schoon water dat in een bepaalde tijdsperiode kan worden gemaakt.